Użyteczność przezklatkowej echokardiografii w potwierdzeniu położenia kaniuli centralnej: badanie obserwacyjne.

4 stycznia 2015

Użyteczność przezklatkowej echokardiografii w potwierdzeniu położenia kaniuli centralnej: badanie obserwacyjne.

The utility of transthoracic echocardiography to confirm central line placement: an observational study.

Can J Anaesth. 2014 Apr;61(4):340-6. doi: 10.1007/s12630-014-0111-3.

Arellano R1, Nurmohamed A, Rumman A, Day AG, Milne B, Phelan R, Tanzola R.

1Department of Anesthesiology & Perioperative Medicine, Queen's University, Victory 2, Kingston General Hospital, 76 Stuart Street, Kingston, ON, K7L 2V7, Canada.

Wstęp:

Ultrasonograficzna wizualizacja naczyń krwionośnych szyi jest złotym standardem podczas kaniulacji żyły szyjnej wewnętrznej (IJV). Niemniej jednak ta metoda nie wyeliminowała zupełnie ryzyka niezamierzonego nakłucia i kaniulacji tętnicy. Echokardiografia przezprzełykowa (TEE) skutecznie weryfikuje położenie prowadnicy w sercu, ale jest metodą inwazyjną i nie zawsze dostępną. Badaliśmy łatwość wykonania i potencjalną użyteczność echokardiografii przezklatkowej (TTE) w ocenie położenia dystalnego końca prowadnicy w prawym przedsionku (RA) przed poszerzeniem i kaniulacją IJV.

Metody:

Po uzyskaniu zgody Komisji Bioetycznej, do badania włączono 100 chorych poddawanych planowej operacji kardiochirurgicznej. Rutynowo wszyscy pacjenci mieli zakładany dostęp centralny w znieczuleniu ogólnym z wizualizacją prowadnicy przy pomocy TEE. Przezprzełykowa echokardiografia (czterojamowe obrazy koniuszkowe lub podżebrowe) była wykonywana przez jednego z czterech operatorów, podczas gdy drugi anestezjolog kaniulował żyłę centralną. Po nakłuciu IJV krew była aspirowana i natychmiast ponownie wtrzykiwana celem wytworzenia mikrobąbelków. Niemal jednoczasowo 0,035-calowa giętka, prowadnica o J-kształtnej końcówce była wprowadzana do naczynia i wizualizowana przy pomocy TEE. Prowadnica była następnie ponownie wprowadzana pod kontrolą TTE.

Wyniki:

RA był uwidoczniony w 94% przypadków (95% CI: 87 – 98) podczas wizualizacji przy użyciu TTE, mikrobąbelki i prowadnica były uwidocznione w 91% przypadków (95% CI: 84 – 96). Chorzy, u których nie udało się dobrze uwidocznić prowadnicy mieli wyższy średni wskaźnik masy ciała (33,6 vs. 28,8; p=0,01)

Wnioski:

Przezprzełykowa echokardiografia jest łatwą w wykonaniu, nieinwazyjną i potencjalnie użyteczną metoda potwierdzenia prawidłowego położenia prowadnicy przed poszerzeniem i kaniulacją IJV.